ทั้งหมดจากพระรูปนี้’’ ให้รู้สึกตื่นเต้นอย่างไงพิกล เพราะไม่เคยได้คุยกับมือปีนซึ่งหน้ามาก่อนเลย แต่คราวนี้จะพบกันจะๆ อีกอย่างอยากดูหน้าตารูปร่างเหี้ยมเกรียมโหดอย่างที,คิดไว้หรือไม่ ซึ่งมารู้ภายหลังท่านเปาคนดับดิ้นมาเป็นสิบเกือบครึ่งชั่วโมงเจ้าแก้วศิษย์ก้นกุฏิหลวงพี่ทองสุข หรืออีกนัยหนึ่งบุตรบุญธรรม ก็เดินนำหน้าพระรูปหนึ่ง รูปร่างสูงใหญ่ผิวขาวสะอาด ใบหน้ารูปไข่คางมนเล็กน้อย นัยน์ตาวาวแจ่มใสบอกอาการสดชื่น ผิดกับที่ผมคาดเดา สีหน้าดุผิวคงดำปี ครั้นเห็นใกล้ๆ ไม่บ่งบอกอาการโหดร้ายเลยลักนิดหากเป็นฆราวาสเหมาะเป็นนักแสดงมากกว่า เครื่องอัดเสียงนำเข้า ทั้งกืเยาอยู่ในการสำรวมเรียบง่าย ท่านก้าวเข้าระเบียงกุฏิ หลวงพี่ทองสุขเชื้อเชิญให้นั่ง พร้อมแนะนำผม“นิมนต์เลยท่านสิน นี่โยมหนอมสนิทชิดเชื้อกันมานานแล้ว ชอบค้นคว้าเกี่ยวกับเรื่องบาปบุญคุณโทษ ถามผมเสมอ มีจริงหรือไม่” รีบยกมือไหว้พระสิน เมื่อท่านนั่งเรียบร้อยบนเก้าอี้ไม้ไผ่ข้างหลวงพี่ทองสุข ท่านยิ้มจนห็นรอยบุ๋มที่แก้มสองข้างตอบรับ “เจริญพรโยม” จึงเริ่มขึ้นก่อน “ท่านบวชนานแล้วหรือครับ” “สองพรรษาจ้ะ” พระสินตอบ ผมถามยิ้มๆ “สบายดีกว่าเป็นฆราวาสไหม” ท่านพยักหน้าช้าแล้วบอก “อ๋อแน่นอน สบายกว่ามากทีเดียว” ก็ถามด้วยยังไม่กระจ่าง อัดเสียงเทป “แสดงว่าท่านยังไม่สบายที่สุดละซีคงมีทุกข์อยู่บ้าง ใช่ไหมครับ” ที่ถามไปอย่างนั้นเพราะจากคำพูดของท่านสินที่ว่าสบายขึ้นมากก็แสดงถึงว่า ยังมืสิ่งใดเคลือบแฝงอยู่กับจิตท่านพยักหน้ารอยยิ้มที่มุมปากเมื่อครู่หายไป เอ่ยตอบคำถามจากผม
“จริงของโยม ฉันยังมีทุกข์ภาพที'ฝานมาติดตาติดใจแกะออกยากเหลือเกิน”
ผมโพล่งปาก “ฆ่าคนน่ะหรือครับ”พระสินอดีตมือปีนไม่ตอบ พยักหน้าเล็กน้อย แล้วหันทางหลวงพี่ทองสุข เหมือนละอายใจที่ไม่สามารถปลดเปลื้องความทุกข์ออกจากหัวใจได้พระเจ้าของกุฏิพูดขึ้นเหมือนเปิดโอกาส “เอา คุยกันตามสบายนะ อาตมา ทำกิจค้างอยู่ตั้งแต่เมื่อวาน” หลวงพี่พูดจบลุกขึ้นเดินเข้าด้านในแล้วปิดประตูสนิทพระสินมองตามจนท่านลับตา จึงหันมาทางผม ได้สนทนากันต่อ โดยถามท่านไปตรงๆ เพราะเวลามีน้อย เกรงจะมืดเสียก่อนไม่อยากขับรถกลับตอนกลางคืน “ท่านเป็นมือปีนรันจ้าง”พระสินตอบห้วนลันแต่ค่อย “โซ'” ผมได้ซัก “เพราะเหตุใดหรือครับ ถ้าจะกรุณาให้ผมได้ทราบไว้เป็นทานบ้าง มันคับข้องใจ เครื่องอัดเสียงราคาถูก ถูกปีบคั้นหรือจงใจเพราะได้เงินมาก” สังเกตพระสินไม่มีอาการวิตกกับคำถามที่ผมยิงออกไป แต่กลับดูว่าท่านเต็มใจเล่าด้วยซํ้า เริ่มเรื่องให้ฟังด้วยใบหน้ายิ้มละไม เหมือนคิดว่าได้ใช้กรรมไปบ้างแล้ว
“เมื่ออาตมาอายุสิบสี่ คบเพื่อนเกเร มากหน้าหลายคน มีทั้งลักเล็กขโมยน้อย ชกต่อยกันตามป้ายรถเมล์ เรื่อยเข้าไปจนถึงในห้างสรรพสินค้าต่างไม่คิดรื่าเรียนละตอนนั้น บางครั้งใช้ปีนที่ทำขึ้นเอง ยิงใสิกันจนเห็นเป็นเรื่องปกติ ถูกจับไปอยู่บ้านคัดลันดาน ก็ไม่ยอมเข็ดหลาบ ออกมาก่อเรื่องทะเลาะวิวาทกันอีก พ่อแม่ต้องลำบากหาเงินเพื่อวิ่งเต้นให้โทษเบาหรือพ้นผิดล้วนต้องเสียดอกเบี้ยนอกระบบแพงๆ ทั้งนั้น” ท่านหยุดยกนํ้าชาขึ้นจิบผมเลยถือโอกาสขัดจังหวะ “ท่านถูกจับหลายครั้งไหมครับ”ท่านวางถ้วยน้ำชา ยกนิ้วมือเหมือนลูกเสือทำความเคารพขึ้นพร้อมตอบ “สามครั้ง”
เครื่องอัดเสียง
